کمپانی ورایزن ، جوامع هوشمند و صرفه جویی در زندگی در بوستون
جای تعجبی نیست که ورایزن به عنوان یک متخصص با تجربه در زمینه پهنای باند و ارتباطات دور برد، به عنوان یک نقش آفرین کلیدی برای اینترنت اشیا که صنعتی در حال شکل گیری است ، پدیدار شود .
تا به امروز رشد اینترنت اشیا سال ها به صورت نمایی بوده است و اندازه و دامنه ارائه اینترنت اشیا ورایزن بر عکس رشد بوده است. یکی از قابل توجه ترین و هیجان انگیز ترین پروژه های این شرکت در زمینه توسعه “جوامع هوشمند” ، شهر ها ، دفتر خانه ها ، اجتماعات ، دانشگاه ها و امکانات شرکتی بوده است که میتوان از این تکنولوژی برای تعامل بیشتر با شهروندان استفاده کرد.
لانی اینگرام ، معاون رئيس جمهور که منجر به برقراری استراتژی ، مشارکت ، اجرا و راه حل های پشتیبانی در تمام محصولات شرکت شهر های هوشمند در شرکت ورایزن شده است ، این هفته نشستی با مدیران ارشد اطلاعاتی در اجلاس شهر های هوشمند دارد . در کنار مدیران ارشد اطلاعاتی ، مدیران ارشد فنی از بوستون ، نیویورک و کانزاس برای بحث در مورد این که “شهر هوشمند باید چطور به نظر برسد و چه کسی هزینه آن را پرداخت خواهد کرد ” گفتگو میکنند .
این کنفرانس بر زیر ساخت پایدار و سرمایه گذاری مورد نیاز برای ساخت شهرهای هوشمند تمرکز دارد. لانی اینگرام در مصاحبه با IOT World News به این مساله که هر دو موضوع اولویت بالایی برای او و تیمش دارد ، تاکید کرده است.
با استقبال زیاد از مدل های جدید تکنولوژی و کسب و کار از تلماتیک تا راه حل های مراقبت بهداشتی جوامع هوشمند ، باعث شده است که ورایزن فراتر از ارتباط و کسب کار مخابراتی در حرکت باشد. فعالیت ما روی جوامع هوشمند طی شش ماه گذشته رشد بیشتری داشته است.تیم من بر تمام راه حل های شهر هوشمند از قبیل روشنایی ، امنیت ، پارکینگ و یکپارچه سازی آن ها نظارت دارد و همچنین ما مفهوم جدیدی به نام مشارکت شهروندان ایجاد کرده ایم.
ما در موقعیت بالایی در رسیدن به شهروندان هستیم – 130 میلیون مصرف کننده روزانه تلفن های ما را در دست دارند . این 130 میلیون شهروند شامل دانشجویان ، مسافران و مردمی هستند که ما میتوانیم آن ها را برای تعامل بیشتر بین رهبران دولت ها و شهروندان هدایت کنیم.
راه حل های ما شامل راه حل های کیوسک های دیجیتال و تلفن همراه است و ما اعتقاد به دستیابی به جامعه در مدلی شخصی تر داریم . در بسیاری از جوامع که با این موقعیت احاطه شده اند به میزان قابل توجهی تحت تاثیر آن قرار گرفته اند و ما میخواهیم برای ایجاد یک جامعه کامل تر از آن ها استفاده کنیم.
همچنین پلتفرم thing space در ورایزن وجود دارد که فعالیت های ما را در شهر هوشمند محدود میکند اما ما میتوانیم همه چیز را با اینترنت اشیا با عنوان بازوی ارتباطاتی ، بازوی مصرف کننده ، مخابراتی ، پوشیدنی ، وسایل نقلیه و ایمنی انجام دهیم . این یک تمرکز گسترده تر بر روی مسیر نوآوری و رشد اقتصادی است .
چه تفاوتی بین جامعه هوشمند و شهر هوشمند وجود دارد؟
به عقیده من شهر هوشمند به چیزی بسیار شهرداری گرا اشاره دارد . ارائه راه حل های فیزیکی یا مشارکتی در مسیر صرفه جویی انرژی یا کم کردن ترافیک چیزهایی هستند که شهر هوشمند عنوان مناسب تری برای آن ها است.
چیزی که ما در حال انجام دادن آن هستیم بیشتر بر محور گسترش اقتصادی ، رشد و تعامل جامعه و ارتقا پیدا کردن جامعه با گفتگو با شهروندان و دانشجویان است. علاوه بر این ها ، اجتماعات ، فرودگاه ها ، بنادر و دانشگاه ها هم وجود دارند .این ها همه مناطقی هستند که ورایزن بیشتر میتواند از طریق ایجاد ارتباط با راه حل های فیزیکی و تکنیکی کمک کند . در واقع این یک رویکرد جامع تر و انسان محور تر است.
کدام یک از پروژه های شهر هوشمند که شما اخیرا انجام داده اید بیشتر شما را به هیجان آورده است؟
یکی از آن ها که از همه مهیج تر است پروژه Vision Zero در بوستون است که هم اکنون در حال ساخت است. همکاری با بوستون یک همکاری فوق العاده بوده است که ما در حال انجام کمک هایی برای اتصال بیشتر با اینترنت اشیا گسترده و شبکه فیبر نوری هستیم.
در واقع ما به دنبال اعمال نفوذ در این پروژه به منظور از بین بردن تلفات تصادفات جاده ای هستیم . همچنین ما در حال استفاده منابع شهر هوشمند مثل چراغ های راهنمایی و تقاطع ها برای به منظور تامین اطلاعات برای شهر هستیم . بنابراین این میتواند دو رویکرد درباره ترافیک و ایمنی جاده ها باشد . ما فقط یک آزمایش اولیه انجام دادیم اما در حال حاضر تفاوت های زیادی به وجود آمده است.
بخش های عمومی و خصوصی هنگام گسترش شهر های هوشمند چه نقشی هایی را باید ایفا کنند؟
اگر ما پروژه های بیشتری مانند Vision Zero برای حرکت کردن از فاز آزمایشی به چیزی گسترده تر میخواهیم ، هرکسی نیازمند حرکت به دور از مدل مشتری-فروشنده و حرکت در مسیر مدل PS3 یعنی مشارکت بخش خصوصی وعمومی است . این مشارکت به شما اجازه میدهد تا شما با مشکلات اساسی شروع کنید سپس ارزش های فیزیکی که احتیاج به لمس شدن و اصلاح شدن برای تامین اطلاعات مربوط را دارند ، قبل از این که شروع به اجرا کنید را به هم متصل کنید.
مشارکت باید به معنی این باشد که راه حل ها به صورت جداگانه ای انجام نگیرند که این به این معنی است که بساری از بازسازی ها بعدا روی سیستم انجام خواهد گرفت . اگر شریکی قصد نگاه انداختن به زیر ساخت فیزیکی را دارد ممکن است در همان زمان نگاهی به راه حل های دیگر هم داشته باشد که نتیجه آن کاهش هزینه ها ، اختلالات و خطرات است زیرا همه چیز در بخشی از همان شبکه باقی می ماند و سطح ثابتی از اطمینان در مورد امنیت و حفاظت داده ها به وجود می آید.
پروژه شهر هوشمند مورد علاقه شما که اخیرا در حال گسترش است ، چیست؟
در حال حاضر یه مورد مطالعاتی بسیار جالب در شهر دبی وجود دارد . آن ها در مورد شهر هوشمند بسیار جدی هستند اما وقتی که شما به رویکردشان مینگرید شعارشان این نیست که ” ما هوشمند ترین ، کارآمد ترین و موثر ترین شهر را میخواهیم ” بلکه آن ها میگویند “ما خوشحال ترین شهر را میخواهیم ایجاد کنیم”.
این یک چشم انداز جالب است که دولت ایجاد کرده است زیرا این دقیقا به قلب جایی میرود که در آینده ما خواهیم رفت . ما باید پایان هدفمان را قبل از تغییر یا اجرای هر تکنولوژی در ذهن خود داشته باشیم . من واقعا انتظار دارم که خبر های خوبی از این منطقه بیاید .
نگرانی هایی بر سر این موضوع که ما چگونه باید شهر های هوشمند در حال رشد را امن نگه داریم ، وجود دارد؟ ورایزن برای مقابله با این نگرانی چه کاری انجام میدهد؟
شاید این مهم ترین مساله در کل فضای اینترنت اشیا باشد زیرا فقط اطلاعات شخصی در خطر نیست بلکه ارزش های فیزیکی شهر که به ما اجازه انجام فعالیت های روزمره را میدهند هم در خطرند . من نگران کسانی هستم که میگویند “من میخواهم به دنبال این راه حل از این کمپانی و آن راه حل از آن کمپانی بروم” . البته خوب است که نقش آفرینان ، اکو سیستم های متفاوتی برای گرفتن درست ترین تصمیم داشته باشند اما در این صورت آن ها نمی توانند با این شیوه اتفاقی به امنیت برسند .
در مورد این موضوع مانند دیوار گچی فکر کنید. وقتی شما در حال گذاشتن دیوار گچی هستید هر ذره باید با نوار یا چسب ادغام شود. وقتی که آب روی این دیوار بریزد دیوار شروع به از هم پاشیدن میکند زیرا نقاط ضعفی در آن وجود داشته است که اب در آن نفوذ میکند.
ما یک رویکرد معماری امنیتی در پیش گرفته ایم که یک پلتفرم امن حریم خصوصی ، داده ، خطر هک شدن و حمله را مدیریت کند . این مانند این است که شما یک ورقه از آهن را پشت دیوار گچی که خطر فرو ریختن لبه های آن وجود دارد ، قرار دهید . با این نوع معماری پلتفرم ، هکر ها به جای راه پیدا کردن به داخل شبکه در حاشیه شبکه تحت فشار خواهند بود.
