در صنعت الکترونیک فناوری های بلاک چین و اینترنت اشیا (IoT) در حال پیوند خوردن به یکدیگر هستند. بلاک چین ابتدا به عنوان بخشی از موج رمزارزها و به طورخاص بیت کوین که روال عادی تراکنش های مالی را به چالش کشید، توجهات را به خود جلب کرد. ولی این جنبه تراکنش های مالی بلاک چین نبود که توجه فعالان حوزه IoT را به خود جلب کرد، بلکه جنبه تبادلات داده ای بیشتر مورد توجه آنها قرار گرفت. بلاک چین در اصل یک مکانیزم ضددستکاری، توزیع شده و ثبت کننده وقایع را فراهم می کند که به نظر می رسد برای حل مسائل کلیدی مربوط به شبکه هایی که دستگاه های متصل به صورت خودکار با یکدیگر تعامل دارند، بسیار کاربردی باشد.
حداقل در مفاهیم سطح بالا، ارتباط بین بلاک چین و IoT بسیار قوی به نظر می رسد. متقاعدکننده ترین کاربرد بلاک چین در IoT در مورد دستگاه های توزیع شده ای است که به جای اینکه از طریق یک سرویس مرکزی با یکدیگر در ارتباط باشند، به صورت مستقیم با هم تعامل داشته باشند. برای نمونه در یک سیستم IoT صنعتی ممکن است کنترل کننده یک سوپاپ در یک نقطه برای تنظیمات خود نیازمند دمای اندازه گیری شده توسط سنسور دما در یک نقطه دیگر از سیستم باشد. با این حال، معمولا هنوز هم نیاز به ثبت این تعاملات به منظور نظارت و اعمال تنظیمات سیستمی وجود دارد.
بلاک چین در حالی که ارتباط مستقیم بین گره ها را در مقابل دستکاری ایمن می سازد، به صورت همزمان مکانیزیمی را برای ثبت تعاملات انجام گرفته در چندین نقطه از سیستم فراهم می سازد.
بلاک چین همچنین می تواند تعاملات مشروط بین دستگاه ها را با استفاده از مکانیزم قراردادهای هوشمند پشتیبانی کند. یک قرارداد هوشمند برنامه ای است که در زمان رخ دادن مجموعه ای از وقایع خاص، اجرا می شود و برمبنای فرضیه اگر- آنگاه استوار است.
برای نمونه یک ساختمان هوشمند می تواند با استفاده از یک قرارداد هوشمند اگر مقدار اندازه گیری شده توسط سنسور جریان برق از یک آستانه مشخص عبور کند، برای جلوگیری از اعمال اضافه بار به سیم های برق و عواقب آن، دمای کاری سیستم های خنک کننده تمامی اتاق ها را چند درجه بالا ببرد. با استفاده از بلاک چین دیگر نیازی به یک کنترل کننده مرکزی برای تصمیم گیری وجود ندارد و هر گره می تواند برای خود تصمیمات لازم را بگیرد.
امنیت ارتباطات بین دستگاه های IoT یک نگرانی بزرگ در این حوزه است و بلاک چین امیدواری های زیادی را در رفع این نگرانی به وجود آورده است. در مفهوم بلاک چین اکثریت یا حتی همه گره های شبکه، اعتبار و صحت ترافیک پیام ها را قبل از پذیرش و ثبت داده های انتقالی بررسی می کنند؛ چه این داده ها مربوط به تراکنش های مالی باشند و چه اندازه گیری های یک سنسور! گره ها در ارزیابی اعتبار یک انتقال داده می بایست به اجماع برسند تا براساس آن داده عملی صورت گیرد که در این حالت به طور قابل ملاحظه ای فرصت ورود و ثبت تراکنش ها و تعاملات نا معتبر به سیستم کاهش می یابد.
با متصل کردن بلوک های داده تأیید شده گروهی به صورت رمزنگاری به یکدیگر
فناوری بلاک چین یک بایگانی تغییرناپذیر از تعاملات موردنیاز IoT ایجاد می کند.
با این حال، تحقق همه این وعده ها و استفاده از بلاک چین در سیستم های IoT با چالش های بسیاری روبرو است. پروژه ویژه شبکه اسپنکور (Aspencore) گوشه ای از پشت پرده مسیر بین تخیل تا واقعیت بلاک چین را نشان می دهد. این پروژه با معرفی مختصری از مفاهیم پایه ای بلاک چین شروع می شود و نشان می دهد که چگونه بیت کوین تنها یک کاربرد فناوری بلاک چین است و چرا الزاماً این کاربرد بهترین گزینه برای سیستم های IoT نمی باشد.
همچنین در این پروژه یک بررسی کلی در مورد بلوک های سازنده متن باز بلاک چین وجود دارد که در دسترس توسعه دهندگانی که به دنبال کاربردهای جایگزین هستند، قرار می گیرد. در انتها گزارشی درباره وضعیت و شرایط کنونی بلاک چین در کاربردهای مهندسی ارائه و همچنین چالش های پیش رو نیز بررسی می شوند.
با اینکه هنوز نیاز به آزمایش ها و توسعه زیادی وجود دارد تا بلاک چین خود را در کاربردهای عملی IoT به اثبات برساند، ولی صنعت الکترونیک خوش بین است که مزایای پیشنهادی ناشی از پیوند این دو فناوری در نهایت عملی شوند. پروژه ویژه شبکه اسپنکور یک نقطه شروع برای کسانی است که به تازگی تحقیقات خود را در مورد کاربردهای بلاک چین در IoT آغاز کرده اند. در ادامه این پروژه به منظور بررسی استفاده از بلاک چین در یک کاربرد صنعتی کلیدی دیگر (زنجیره تأمین الکترونیکی) پروژه دیگری در نظر گرفته شده است.
Translator: Ehsan Yavari
